مراقبه 2
16 اسفند 1402
مراقبه در اصطلاح به معنی مراقب بودن و کنترل کردن است. مراقبه متدی ارزشمند برای کنترل ذهن، رسیدن به بی ذهنی و خودشناسی است. مراقبه در آیین های مختص هر منطقه انواع مختلفی داردکه شامل مراقبه های نشسته (حالت لوتوس، مراقبه های یوگا) و مراقبه های پویا و در حال حرکت میباشد. مراقبه پویا بیشتر در منطقه ایران و متد عرفان ایرانی شناخته شده و با چشم باز انجام می‌گیرد و مراقبه های نشسته و در حالت تمرکز بیشتر در نواحی شرق آسیا مناطق چین و هند شناخته شده است.
بهترین مراقبه، مراقبه در حالت حرکت، پیاده روی و انجام فعالیت های روزانه میباشد. چون اصل مراقبه این است که ما باید در تمام لحظات زندگی مراقب و در مراقبه باشیم. مراقب باشیم لحظه ای از درک لحظه حال بیرون نرویم. لحظه ای بی یاد و نام خداوند سپری نکنیم. با مراقب بودن و درک حضور میتوان از ذهن کل حاکم بر جامعه و ماتریکس زندگی خارج شد و به درجه بالاتری از خود آگاهی دست یافت. همچنین در دریافت نور الهی و نورخواری میتوان از مراقبه بهره جست. مراقبه باعث فراموشی نفس و درک جان در بدن می‌شود و میتوان حضور نیرویی ارزشمند، و مهربان را در وجود خود احساس کرد
- پگاه امیری
نظری ثبت نشده است . اولین نظر را ثبت کنید