مراقبه 1
17 اسفند 1402
مقدمه
مراقبه، در انگلیسی(Meditation) ، وضعیتی است که شخص در آن، هوشیاری خود را بر خلاف مواقع دیگر، بر مسائلی حفظ میکند که در شرایط عادی، اینطور نیست.
خود واژه Meditation از فعل Meditate می‌آید که یعنی: تمرکز کردن بر موضوعی برای مدت خاص؛ اما در کل ما مراقبه را مراقبت کردن از وضعیت هوشیاری خویش تعبیر می‌کنیم.
در مسیر سلوک، شخص باید یک مراقبهگر شود تا بتواند هوشیاری خود را همواره در مسیر حفظ کند.
انواع روش‌های انجام مراقبه:
در کل دو روش برای مراقبه وجود دارد که در تمامی مکاتب، باب است و آن دو روش مراقبه، یکی روش ایستا است و روش پویا.
روش ایستا، روشی درونی است بدون نیاز به فعالیت های بدنی و بیشتر به منظور آرامش و ارتباط با قلب و یا ذهن ناخودآگاه انجام می‌شود.
روش دیگر که پویا است، همان کار را انجام میدهد با این تفاوت که برای ارتباط برقرار کردن با هوشیاری قلب، حرکات جنبشی انجام می‌دهیم و در طی جنبش، ذهن فلج شده و به راحتی می‌توان به قلب هوشیار شد.
مراقبه‌هایی که در آیین ذِن بودیسم و هندو انجام می‌شود، معمولاً نشسته و استاتیک هستند، اما مراقبه‌های سرزمین های خاور میانه، سرخپوستی و کلا تمام مناطقی که افراد از طبع بدنی گرم برخوردارند، به شیوه پویا است.
یکی از معروفترین این نوع مراقبه‌ها، رقص سما است که در میان صوفیان ایرانی باب است.
اینکه شما به کدام مراقبه نیاز دارید، به خودتان بستگی دارد. اگر شخصی هستید که در طول هفته فعالیت فیزیکی زیادی دارید، طبیعتاً باید از مراقبه‌های ایستا استفاده کنید، زیرا مراقبه‌های پویا برای شما استیصال به همراه خواهد داشت و نه تنها آرامش نخواهید یافت که از دست هم خواهید داد.
اما اگر فردی هستید که فعالیت فیزیکی شما کم است، مراقبه‌های ایستا، شما را دچار رخوت میکند. در نتیجه باید از مراقبه‌های پویا استفاده کنید تا تعادل و بالانس را بین اندیشه و بدن خود هماهنگ کنید.
هدفهای مراقبه:
– خارج شدن از هوشیاری سطحی
– وارد شدن به هوشیاری برتر
- جناب آقای کیوان یزدان‌آرا
نظری ثبت نشده است . اولین نظر را ثبت کنید