شرم قاعدگی
16 اسفند 1402
یادم است اولین باری که پریود شدم ۱۳ ساله بودم، آن روز خانه‌ی همسایه بودم، یک دفعه حس بدی داشتم، به دستشویی رفتم و دیدم لباس‌هایم کثیف شده است، خیلی زیاد ترسیدم، سریع و با عجله و دست‌پاچه، گیج و سردرگم تا خانه گریه کردم و دویدم! روز سخت و طاقت‌فرسایی بود، اصلاً نمی‌دانستم چه‌کارکنم؟! و به چه کسی بگویم؟ اصلاً چه اتفاقی افتاده است؟! نمی‌دانستم چه چیزی هست؟ چون به من یاد داده بودند، دختر نباید حرف بزند، دختر باید حیا داشته باشد، وقار داشته باشد، نباید چیزی را بفهمد.
فردای آن روز طاقت نیاوردم و به خواهرم که تنها دو سال از من بزرگتر بود، گفتم و او هم یاد گرفته بود، حیا داشته باشد و با کلی خجالت فقط گفت:(چیزخاصی نیست، نگران نباش).
از آن روز به بعد هر ماه یک هفته خودم را داخل اتاق زندانی می‌کردم به بهانه‌ی درس خواندن، از سر اتاق تا انتهای اتاق از دل درد و کمردرد به خودم می‌پیچیدم و اشک می‌ریختم و نگذاشتم هیچکسی بفهمد، تا شاید مرحمی برایم باشد.
ازدواج کردم شوهرم من را دکتر برد، با انواع مسکن مقطعی خوب می‌شدم، تا اینکه یک روز اتفاقی لایو شرم قاعدگی استاد مقدم عزیز را دیدم، حرف‌هایشان برایم تازگی داشت. تمام درد و رنج و مظلومیتم همانند یک فیلم از جلوی چشمم رد می‌شدند.
عجیب بود که یک آقا در این مورد حرف می‌زد! برای مظلومیت خودم و تمام زنان و دختران مظلوم سرزمینم بسیار اشک ریختم که به اسم حیا و وقار ابلهانه و پوچ، به عنوان اینکه نجسی و ناپاکی نباید مسجد بروی، عبادت کنی، حتی ترشی درست نکن خراب می‌شود، چقدر رنج و مرارت کشیدیم.
آن روز همراه با استاد جان‌ها پاکسازی زیادی کردم و الان خدا را شکر تقریباً یک سال‌ونیم هست که دیگر متوجه نمی‌شوم و خیلی کم اذیت می‌شوم و اینکه هیچ مسکنی مصرف نمیکنم، چون دیگر نیاز ندارم، بابت پدیده‌ایی، که تمام زنان دنیا هر ماه تجربه می‌کنند، شرم داشته باشم و خجالت بکشم، باوقار و باحیا باشم.
آرزو می‌کنم روزی تمام زنان و دختران ایران عزیزم آزاد و شاد زندگی کنند و از حق طبیعی خودشان که هدیه خداوند است، بدون ترس، بدون احساس گناه، بدون تحقیر و خجالت و حیای کاذب، اجباری و ظالمانه لذت ببرند.
شکر بابت استاد بی‌نظیری که باعث شدند من متوجه شوم خداوند زن‌ها و دختران را دوست دارد، ما ناپاک و نجس نیستیم، ما ریحانه‌ی خلقت خداوندیم و به لطف و یاری خداوند و با قلب پاک و عشق درون‌مان دنیا را به بهشتی زیبا تبدیل می‌کنیم.
تقدیم به تمام دختران و زنان مظلوم و ستمدیده‌ی سرزمینم ایران آباد.
- ریحانه بانو
نظری ثبت نشده است . اولین نظر را ثبت کنید